Wines ! Ever given a thought about Labels?

wine ! Dine !! Shine !!!

So you say, you are in Civlized INDIA? see it to believe it !!!

Do I waste my food and resources?

View this movie at cultureunplugged.com

விழ விழ எழுவோம் !

Unlock the camps in SriLanka

RBI warning of Rs.1000/- counterfeit Notes

Tamil kavithaigal

அது காதலாகுமா?
================

நான் உன்னை விட்டு விலகும் போதெல்லாம்
முன்னிலும் நெருங்கியதாகவே உணர்கிறேன்


உனக்குக் கொடுத்த வாக்கை காப்பாற்றுவேன்
என்று முன்னிலும் உறுதியாகவே
இறுதியாகவே கூறினாலும்
ஒவ்வொரு முறையும் தோற்றுப் போகும் நான்
வெட்கமென்பதே அறியாதவனாயிருக்கிறேன்


என்னையும் அறியாமல் நான்
இவ்வாறு இருப்பதற்க்கு காரணம்
என்னை ஆட்டிப் படைக்கும் சக்தியே
அது தான் காதல் என்றால்
அது இல்லாமல் போக
நான் தான் இல்லாமல் போக வேண்டுமா?


அன்புக்குரியவளை
ஆட்டிப் படைத்து
உடலையும் உள்ளத்தையும்
உருக்குலைக்கும் அது தான்
என் காதல் என்றால்
அது காதலாகுமா?

Improving anything!!! - Made easy

We always strive hard to improve everything in our life...how we could improve anything without following certain pattern/method?.

Trust following three simple steps would help with simple formula or pattern to follow,

• The Desire to Improve (should one not long to improve?)
• The willingness to try new techniques ( it is easier to cling on to familiar things, isn't it?)
• The motivation to practice (achieving anything without putting into practice?No, Never)

Although these three points looks very simple, but in reality its very difficult.

Try following it for atleast a month and comment here your experiences.

மீண்டும் ஆரம்பம்....

மே மாதம் பதினாறு, பதினேழு மற்றும் பதினெட்டு திகதிகளில் நடந்த கொடுமைகளை அடுத்து மனது எதிலும் நாட்டம் கொள்ளாமல் அலை பாய்ந்தது, உலகமே பார்க்க நடந்தேறிய கொடுமைகளைக் கண்டு , உலகத்தின் மீதே கோபமும், வெறுப்பும் கூடியது...

உலகத்தின் நியதிகள் எப்படி நிர்னயிக்கப் படுகின்றன எனபதற்க்கு சாட்சியங்கள் கூற இனி எவரும் தேவையில்லை !!!

நியாயம் பற்றிப் பேசும் தகுதியை அது இழந்து நாட்கள் பல ஆகிறது...

மனச்சாட்சி மண்ணாங்கட்டியாகிய கதை இதுதான் போலும்...

அன்றைய கொடுமையான நாட்கள் இப்பொழுது வரலாறு ஆகி போனது...

முன்னைய வரலாறுகள் மண்ணாகிப் போனது...

உலகத்தால் சாகடிக்கப்பட்ட ஆத்மாகள்...அப்படியே இருந்து பட்டு போகட்டும்...

இனி நம்மால் என்னதான் செய்ய முடியும்?

அனைத்தையும் மீறி ,இனி நாம் என்னதான் செய்யப் போகிறோம்!!!

யாருக்கு உங்கள் ஓட்டு?

பாருங்கள் , சிந்தியுங்கள் , வாக்களியுங்கள்

ராஜீவ் காந்தியின் தீபாவளிக் கொண்டாட்டம்...!

ராஜீவ் காந்தியின் தீபாவளிக் கொண்டாட்டம்...! 

1987 ம் ஆண்டு ஈழத்தமிழர் வாழ்வில் நிறையவே நடைபெற்றது. இந்தியா அமைதிப்படை என்ற போர்வையில் ஒரு அழிப்புப்படையை ஏவிவிட, அது விடுதலைப்புலிகளை அழிக்கிறோம் என்ற போர்வையில் அப்பாவிகளை பலியெடுத்தது. விமானத்தில் இருந்து முதலில் உணவுப்பொட்டலங்கள். பின்னர் ஒப்பந்தம். திலீபனின் உயிர் பறிப்பு. குமரப்பா, புலேந்திரன் உட்பட பன்னிரு வேங்கைகளின் தீருவில் தீ. முதல் பெண் மாவீரர் ஆகி மாலதி மரணம். இன்னும் இன்னும். அதன் தொடர்ச்சியாய் அப்பாவிகள் மீதான படுகொலை.

ஒக்ரோபர் 21, 1987 அன்று பாரத மக்கள் ஏன் அனைத்து இந்து மக்களும் நரகாசுரனை வதம் செய்த தீபாவளி திருநாளை குதூகலமாக கொண்டாடுகிறார்கள். ஆனால் யாழ்ப்பாணக் குடாநாடோ சோபையிழந்து அந்நிய இராணுவத்தின் அகோரப்பிடிக்குள் அகப்பட்டு சின்னாபின்னமாகி கொண்டிருந்தது. யாழ்ப்பாண கோட்டையில் இருந்து இந்திய இராணுவம் வடக்கு நோக்கி ஒரு முன்னேற்ற முயற்சியில் இறங்கியது. அதற்கு ஆதரவாக கோட்டையில் இருந்து செறிவான எறிகணைத் தாக்குதல் நடாத்தப்படுகிறது. அது யாழ்ப்பாணத்தின் எல்லாப் பாகங்களிலும் விழுந்து வெடிக்கிறது. மக்கள் அல்லோலகல்லோலப்பட்டு அலறியடித்துக்கொண்டு ஓடுகிறார்கள். நிறைய எறிகணைகள் யாழ் மருத்துவமனையை பதம் பார்க்கிறது. பாதுகாப்புக்கு வைத்தியசாலை சிறந்தது என் எண்ணி அதற்குள் ஏராளமானோர் நுழைகிறார்கள். மதியம் ஆரம்பித்த தாக்குதல் இடைவெளி இன்றி தொடர்கிறது.

இப்போது எறிகணைகள் மருத்துவமனையின் நோயாளர் விடுதிகளிலும் வீழ்ந்து வெடிக்கிறது. எல்லோரும் கதறியழுதவாறு சிதறி ஓடுகிறார்கள். சிலர் மேல்மாடியில் இருக்கும் எக்ஸ்ரே அலுவலக அறைக்கும், வைத்தியசாலை அலுவலக அறைக்கும் ஓடுகிறார்கள். மேல்மாடி என்பதால் பாதுகாப்புக்கு உகந்தது என எண்ணியிருக்க கூடும். இதற்குள் காயம் அடைந்தவர்கள் ஒருபுறம். உயிர் பிரிந்த உடலமாக கிடந்தவர்கள் ஒருபுறம். மாலை 4.40 மணியளவில் இராணுவம் மேற்கு பக்கமாக வைத்தியசாலைக்குள் நுழைகிறது. ஊழியர்கள் தமது சீருடைகளை தரித்து நிற்கின்றனர். மருத்துவர்களும் தத்தமது உடைகளை அணிந்து அச்சத்துடன் செய்வதறியாது நிற்கின்றனர். இராணுவம் சுட்டபடி உள்ளே நுழைகிறது.

"நாங்கள் ஊழியர்கள்" என்று ஆங்கிலத்தில் ஊழியர்கள் கத்துகிறார்கள். நாங்கள் "சிவிலியன்ஸ்" எனப் பொதுமக்கள் கத்துகிறார்கள். இரத்த வெறி பிடித்த இந்திய இராணுவத்திற்கு இது விளங்குமா? சுட்டுத்தள்ளுகிறது. ஐயோ அம்மா! முருகா! முருகா!! என குழறல் சத்தம் கேட்கிறது. பின்னர் சூட்டுச் சத்தம். இப்போது அந்த குழறல் சத்தங்கள் அடங்குகிறது. நிலைமை மோசமாகிவிட்டதை உணர்ந்த அப்பாவி நோயாளர்கள் இங்கும் அங்கும் திகிலுடன் ஓடுகிறார்கள். அங்கே நின்ற ஒரு சிறுவனும் (வயது 15) சிதறி ஓடுகிறான். அவனது தந்தை ஒரு வைத்தியசாலை ஊழியர். இப்படி ஒவ்வொரு விடுதியாக இராணுவம் நுழைந்து தனது மிலேச்சத்தனமான கைவரிசையை காட்டி கொண்டிருக்க இருள் சூழ்ந்து கொண்டது. எல்லோரையும் பயம் கவ்விக்கொண்டது. செய்வதறியாது கட்டில்களுக்கு கீழே படுத்தவர்களும், இறந்தவர்களோடு இறந்தவர்களாக பாவனை செய்து படுத்தவர்களும் என நோயாளர்கள் உயிரை கையில் பிடித்துக் கொண்டு இருந்தனர். இரவு எங்காவது காயம் அடைந்தவர்களின் முனகல்சத்தம் கேட்கும். அந்த இடத்தை நோக்கி 'டுமீல்' 'டுமீல்' என துப்பாக்கி ரவை பாயும். பின்னர் அந்த சத்தம் அடங்கி விடும். இவ்வாறு அன்று இரவு முழுவதும் முனகல் சத்தமும் பின்னர் சூட்டுச் சத்தமும் நடந்தது. ஏன் என கேட்காமல் அப்பாவிகளை சுட்டுத்தள்ளி தனது கொலைவெறிகளை தீர்த்துக்கொண்டது.

அடுத்தநாள் காலை விடிந்தது(22-10-1987). காலை 8மணியளவில யாரோ ஒரு பெரியவர் இராணுவத்துடன் நோயாளர்களுக்காகவும் நிலைமைகளுக்காகவும் வாதாடினார். பின்னர் வழமைபோல சூட்டுச்சத்தம். ஆட்கள் அலறித்துடித்தபடி வீழ்ந்தனர். அவர் வேறுயாருமல்ல வைத்திய நிபுணர், கலாநிதி அ.சிவபாதசுந்தரம். அவரோடு இறந்தது சில தாதிமார்கள். இச்சத்தம் எல்லா விடுதிகளுக்கும் கேட்டது. மிகுதியாக உயிருடன் இருந்தவர்களை இது உலுப்பி எடுத்தது. என்ன நடக்கும் என அச்சத்தில் இருந்தார்கள்.

10.30 மணி உயிருடன் இருப்பவர்களை கைகளை உயர்த்தியபடி வெளியே வரச்சொல்கிறது இராணுவம். அச்சத்துடன் எல்லோரும் என்னநடக்குமோ என எண்ணியபடி வெளியே வருகிறார்கள். அங்கே இறந்த உடல்கள் எல்லாம் பனங்கிழங்கு அடுக்கியது போல கிடந்தது. வீங்கிய உடல்கள். சிதறிய உறுப்புகள் என பார்ப்பதற்கு கோரமாக இருந்தது. அதற்குள் காயப்பட்டு குறை உயிரில் இருந்தவர்களும் அடங்குவர். அந்த சிறுவனும் நண்பனும் வெளியே வருகிறார்கள். அவனுடைய தாயாருடன் ஒரு தம்பி முன்னே செல்வதை காண்கிறான். வெளியே செல்கிறான். ஆனால் அவனது தந்தையாரையும் இரண்டு தம்பிமாரையும் காணவில்லை. எண்ணங்கள் பலவாறாக ஓடுகிறது அவனுக்கு. விறாந்தையில் கிடந்த உடல்கள் இரத்தவெள்ளத்தில் கிடந்தது. இரத்தவாடை மிக மோசமாக இருந்தது. உடலங்களுக்கும், இரத்தவெள்ளத்திற்குள்ளாலும் எல்லோரும் வெளியே வருகிறார்கள். கைகளை கூப்பியபடி கிடக்கும் உடலங்கள் (கும்பிட கும்பிட சுட்டிருப்பார்கள்), மகனை கட்டியணைத்தபடி கிடக்கும் தாய், தந்தை உடலம் என மிகவும் உருக்கமாகவும் கோரமாகவும் காட்சியளித்தது.

அவன் தந்தையை தேடினான். எங்கும் காணவில்லை. இரவு சம்பவத்தில் கொல்லப்பட்டவர்களில் உற்வினர் இருந்தால் பார்ப்பதற்கு அனுமதிக்கப்பட்டனர். அவனும் சென்று பார்க்கிறான். அங்கே அவனது தந்தையின் உயிரற்ற உடலத்தைப் பார்க்கிறான். திகைத்துப்போகிறான். தம்பிமாரை காணவில்லை. அங்கே காயமடைந்த ஒருவர் சொல்கிறார், "தம்பி உங்கள் அப்பா காயமடைந்த ஒருவர் தண்ணீர் கேட்ட போது, மேசையில் இருக்கும் தண்ணீரை எடுத்துக் கொடுக்க முயன்ற வேளை சிப்பாய் ஒருவனால் சுடப்பட்டு இறந்தார். மனம் கொதித்தான். இருந்தும் நிலைமை மோசம். என்ன செய்ய முடியும்.

இனி தகனக்கிரியைகளை நடத்தவேண்டும் என ஒரு வைத்தியரை அணுகிகேட்க, அவரும் இராணுவத்துடன் தொடர்பு கொண்டார். பிரேத அறைக்கு அருகில் இருந்த வெளியில் எல்லோர் சடலங்களையும் அடுக்கி வைத்திருந்தனர். அந்த சிறுவனின் தந்தையின் உடலை ஒரு கரையாக வைத்து தீயை மூட்ட சொன்னார்கள். அவனும் தீயை மூட்டினான். அவனை கொண்டே ஏனைய உடல்களுக்கும் தீ மூட்டுவித்தனர். எல்லோர் உடல்களும் தீயுடன் சங்கமமாகியது. 15வயது சிறுவன் 70ற்கு மேற்பட்ட உடலங்களுக்கு தீ வைக்கிறான். இந்த கொடுமை எங்கும் நடக்குமா.

ஒருமாதத்தின் பின்னர் அவனது தம்பியரைக் கண்டுபிடித்தான் அந்த சிறுவன். அவர்கள் கூறினர். "உங்களை இராணுவம் சுடத்தான் (22.10.1987 காலை) கூட்டிக்கொண்டு போறான் என நினைத்து, நாம் காயப்பட்டவர்களுடன் கிடந்து பின்னர் நல்லூரிற்கு தப்பி ஓடி வந்தோம் என்றனர்.

இந்திய இராணுவத்தின் இந்த காட்டுமிராண்டித்தனத்தால் 70 ற்கு மேற்பட்ட அப்பாவிப் பொதுமக்கள் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டணர். அவர்களில் 23 வைத்தியசாலை ஊழியர் அடங்குவர். மூன்று சிறப்பியல் வைத்திய நிபுணர்களும் அடங்குவர். விபரம்....

வைத்திய கலாநிதி அ. சிவபாதசுந்தரம்
வைத்திய கலாநிதி எம்.கே. கணேசரட்ணம்
வைத்திய கலாநிதி பரிமேலழகர்
தலைமைத்தாதி திருமதி வடிவேலு
தாதி திருமதி லீலாவதி
தாதி திருமதி சிவபாக்கியம்
தாதி ராமநாதன்
வாகன ஓட்டுநர் சண்முகலிங்கம்
தொலைபேசி இயக்குநர் கனகலிங்கம்
கள மேற்பார்வையாளர் கிருஷ்ணராஜா
கள மேற்பார்வையாளர் செல்வராஜா
கோ.உருத்திரன்
க.வேதாரணியம்
இரத்தினராஜா
மு.துரைராஜா
மெ.வரதராஜா
இரா.சுகுமார்
க.சிவராஜா
க.சிவலோகநாதன்
சி.ஜெகநாதன்
இரா.சுப்பிரமணியம்
எஸ்.மார்க்கண்டு
க.பீற்றர்

இன்று அந்த சிறுவன் ஒரு விடுதலைப் போராளி. எவைகள் எமது போராளிகளை உருவாக்குகின்றன். எவைகள் எமது விடுதலைப் போராட்டத்தை விரைவு படுத்தும் என்பதற்கு இவை சான்றுகள்.

ஈழத்தமிழர் வாழ்வில் நடைபெற்ற இந்த துன்ப நிகழ்வுகளின் பதிவுகள் தொடரும்....!

இதே தினத்தில் கொல்லப்பட்ட அனைவருக்கும் எமது கண்ணீர்ப்பூக்களை காணிக்கையாக்குகின்றோம்.

"தமிழரின் தாகம் தமிழீழத் தாயகம்"

 

யாழ்ப்பாணம் வைத்தியசாலையில் அன்றைய இந்தியப் படைகளின் வெறியாட்டம் ...இன்றைய சான்றுகளும் விரைவில்.....

Shocking Claims in Srilanka's concentration camps in Vavuniya

please do see for yourself..an independent media, sneaked into Camp, if this is happening in Camps, think of war zone.

Open Letter from a Rwandan Tutsi to the Tamil Brothers of Sri Lankan descent in Canada

Open Letter from a Rwandan Tutsi to the Tamil Brothers of Sri Lankan descent in Canada

May 6, 2009, 05:53

By Eloge Butera

 

I am a Tutsi from Rwanda, my family and I moved to Canada in the early 90s.  This country is my home now.  The fact that my daughters have a safe and secure life here is something that I thank the Lord for everyday.  Things are very normal back home. Putting the bitter past behind them, the Tutsis and the Hutus are living together as one people now. To me, no matter how well Rwanda changes, my country will always be Canada.........

This article is removed after receiving OBJECTION...as found below,

Eloge Butera did not write this article. I ask the person responsible for posting the article to remove it immediately because it does not represent my views, and because it constitutes a farce impersonation of my identity. I therefore condemn and denounce this misrepresentation and once again request its immediate removal from the cite

NOTE: Article is removed, because the identity of the person written this article couldn't be properly validated.

என்ன செய்வீர்கள் மிஸ்டர் இந்தியன்?

என்ன செய்வீர்கள் மிஸ்டர் இந்தியன்?

- செழியன், கவிதைகள்

பயணத்தில் உங்கள் இருக்கையில் 
இன்னொருவர் அமர்ந்துகொண்டு 
எழ மறுத்தால் என்ன செய்வீர்கள்?
சாலையில் உங்கள் வாகனத்தை 
இன்னொரு வாகனம் இடித்துவிட்டால் 
என்ன செய்வீர்கள்?
உங்கள் குழந்தையைப் பள்ளி ஆசிரியர்
காயம் வர அடித்துவிட்டால் என்ன செய்வீர்கள்?
பேருந்தில் உங்கள் மகளை இன்னொருவர் உரசுவதைப் பார்த்தால் என்ன செய்வீர்கள்?
உங்கள் வீட்டுக்குள் அத்துமீறி 
சில அந்நியர் புகுந்தால்
என்ன செய்வீர்கள் மிஸ்டர் இந்தியன்? 
இறையாண்மை பேசுவீர்களோ?
இதற்கெல்லாம்...
எதிர்த்தலே தீவிரவாதம் எனில்
இலங்கையில் நடப்பதும் அஃதே நண்ப!
ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தியாச்சு
ஒப்பாரி வெச்சாச்சு
கண்டனக் கூட்டம் முடிஞ்சுது
கவிதை வாசிச்சாச்சு
கட்டுரைகள் எழுதியாச்சு
ஓவியம் வரைஞ்சாச்சு
ஊர்வலம் போயாச்சு
மனிதச் சங்கிலி
அடையாள உண்ணாவிரதம்
வழக்கறிஞர் போராட்டம்
மாணவர் போராட்டம்
திரையுலகப் போராட்டம்
கடையடைப்பு.
தந்தி அடித்து
மெயில் அனுப்பி
எஸ்.எம்.எஸ். விட்டு
வேலைநிறுத்தம் செஞ்சு
பேருந்துகள் கொளுத்தி
தூதரகங்களை நொறுக்கி
ஜெயிலுக்குப் போயி
சாகும் வரை உண்ணாவிரதமும் இருந்து
அட! பதினேழு பேர் தீக்குளிச்சுச் செத்தும்போயாச்சு.
.....க்காளி... என்னதான்யா செய்யறது இனி!

Condom Song

Meeting you after long time!!!

Readers!!

Sorry to have missed you for long time.

Reason for not having regularly posting any new item here is because of on-going genocidal war in Eelam.

I was very much depressed and numbed by keeping hearing news about it and constantly exposed to all types of pictures and video clips that passed through me.

Moreover, I have two of my aunts trapped over there, who had been evacuated last month by ICRC ship. I talked to both of my aunts two weeks back.

I was really depressed not only because of seeing the atrocities of Lankan army, but also the silence maintained by IC and the double standard by UN.

I can surely say that its not my sentiment that was hurt but my conscience. I really felt being left alone.

All the humanitarian activities, human rights, etc etc really looked as a farce on humanity. I finally have understood "darwinian theory", which is being proved right repeatedly.

And political dramas that had been unwound by many in Tamilnadu also very depressing. Finally a voice has come from an unexpected quarter, and has got all the accolades from almost all Tamils, hopefully, whatever is promised is attained.

Excellent Innovation

An excellent innovation from an Indian.

How long will it take it to come into Indian market?

really appreciable effort, check this video, you would be amazed to see the usage...

Welcome device!!!

வணங்கா மண் - உறவுகளின் உயிர் காப்பதற்க்கான தாயகம் நோக்கிய பயணம்

உலகமே கை விட்ட பின் எம் உறவுகளின் உயிர் காப்பதற்க்கான தாயகம் நோக்கிய பயணம்.

பிரித்தானிய வாழ் புலம் பெயர்ந்த உறவுகளால் ஈழத்து உறவுகளுக்கான உணவு மற்றும் உயிர்க்காப்பு மருந்துக்களுடன் தாயகம் நோக்கிய பயணத்திற்கு அனைவரும் ஒன்றிணையுமாறு "வணங்கா மண்" ஒருங்கிணைப்பு குழு கேட்டுக்கொள்கிறது.
தற்போதைய யுத்த நடவடிக்கையில் என்றுமில்லாதவாறு உணவு ஆயுதமாக பாவிக்கப்படுகின்றது.

இதற்க்கு ஜநா முதல் உலகநாடுகள் அனைத்துமே எம்மக்களை தீண்டத்தகாதவர்களாக பார்க்கிறது, இந்நிலையில் எம் உறவுகளுக்காக பிரித்தானிய தமிழர்களால்"வணங்கா மண்" நடவடிக்கை இன்று முதல் பிரித்தானியாவில் பல்வேறு இடங்களில் ஆரம்பிக்கப்பட்டுள்ளது.

ஒருபுறம் குண்டுமழையில் சாவுக்குள் வாழ்வாய் வாழும் மக்களை பட்டியால் சாவு கொள்ள விடுவோமா? வேதனைகள் சோதனைகளை கடந்து வந்து புலம் பெயர்ந்து வாழும் நாம் எம்மினம் அழிய விடுவோமா? அரசுகள் கைவிட்டால் என்ன? மனிதநேயம் கொண்ட மக்களிடம் எடுத்து செல்லுங்கள் எம்துயரை, பெற்றுக்கொள்வோம் அவர்கள் ஆதரவை. காத்திடுவோம் எம் உறவுகளை என்று வேண்டிநிற்கிறது "வணங்கா மண்" ஒருங்கிணைப்பு குழு.

தொடர்புகளுக்கு info@vannimission.org

Thanks : Tamilskynews.com

Do you know how people in vanni make their living....

Recently, I had called Mannar to understand the conditions of my two aunts who were trapped in Vanni Area.

When SLAF (SriLankan AirForce) bombed a convent,which was in news few months back, in the same convent where my two NUN aunts were living along with another NUN. While my two aunts were unhurt by the bombing, the other nun was injured.

So past 3 months they went into hiding from bunker to bunker in vanni jungle. On 03-Mar-2009, one of my aunts conditions worsened hence was taken by ICRC to triconomalee then hospitalized in Mannar (one of my other aunt had met her in hospital). After being there for one week, now she is taken to Vavuniya Camp...now no more contact with her.

Meanwhile, another nun aunt of mine still trapped in vanni. she is waiting to be evacuated by ICRC. hopeful that she would be living and leaving vanni soon.

Conditions in vanni is much worse than what you see in this clip....

கலைஞர் - ஒரு தமிழினக் கொலைஞர்!

கன்னித்தமிழ்ப் பெண்ணை கயவர்கள் கற்பழிக்க
கைகட்டி வாய்ப்பொத்தி கைக்கூலியாய் நின்று,
கண்ணகிக்கு சிலையெடுத்து கவிபாடும் கறுப்பாடு!

தம்பி, தம்பியென்று தமிழனை நம்பவைத்து தக்க
சமயத்தில் தலையறுக்கும் கருங்காலி!

சொல்லிச்சொல்லி உனை வரலாறு ஏசும்!
உன் பெயர் சொன்னாலே தமிழுக்கு கூசும்.

சொத்துக்குவிப்பதையே தொழிலாக செய்து செய்து
செத்துப்போன உன் செவிகளுக்கு கேட்கலையோ
கத்திக் கதறிய என் முத்துக்குமரன் ஒலி!

பௌத்த நெறிபடித்து, சிங்கள வெறிபிடித்து, தமிழன் உயிர்குடித்து,
தோள்கள் திணவெடுத்து, பெண்கள் முலையறுத்து, தமிழன் இனமழிக்க
துடிக்கின்றான் சிங்களவன் அங்கே!

தெய்வக்குறள் படித்து, பதவி வெறிபிடித்து, சூது மிக வளர்த்து,
ஊதி உடல் பெருத்து, பாதித் தமிழகத்தை, பரம்பரைக்கு எழுதிவிட
தவிக்கின்றான் எங்களவன் இங்கே!

இத்தாலி எருமைக்கு தப்பாது தாளமிடும்
சப்பாணிக் கழுதையே - இனி
எப்போதும் மறவாது தமிழினம் - உனை
எப்போதும் மறவாது தமிழினம்!

தமிழினம் அழிகிறது! தமிழகம் அழுகிறது!
தலைவன் நீ என்ன செய்தாய்!

தனி அறையில் ஓய்வெடுத்து, திறம்பட நீ நடித்து,
முதுமையிலும் இளமைகண்டாய்! - எங்கள்
முதுகெலும்பை ஏன் உடைத்தாய்!

பொட்டென்று விழுந்தவன் பொசுக்கென்று போய்விடுவான்
சட்டென்று தமிழகம் விழித்தெழும் என்றிருக்க!
எட்டிப்பிடித்த சனி விட்டுத்தொலையாதெனும்
வெட்டிப் பழமொழிக்கு சான்றாக வந்துவிட்டாய்

குலத்தைக் கெடுக்க வந்த கோடாரிக் காம்பே! - உன்
சிரத்தை அரிந்துவரச் சொன்னான் ஒரு வடவன்
சினந்து எழுந்தோம் தமிழ்த்தலைவன் நீ என்று - இன்று
உணர்ந்து கொண்டோம் அது மிகப்பெரிய தவறென்று!

தமிழைக்கொண்டே தமிழனை அழித்து விட்டாய்! - இனி உன்
மந்திரத் தமிழ் நடை மயக்காது எங்களை
உன் உதட்டோர புன்னகையை உண்மையென நம்பினோம்
ஒட்டுமொத்த தமிழரின் புதைக்குழி என்றறியாமல்!

இசைபாடும் புலவன் இன்று வசை பாட வந்ததேன்
அசையாத கல் மனது அசைந்திடும் என்பதாலா? இல்லை
கடுப்பேறி குமைந்திருக்கும் என் போன்ற இதயங்கள்
இளைப்பாற ஒரு வாய்ப்பை ஏற்படுத்தித் தந்திடவே!

தமிழனை குறைவாக எடைபோட்டாய்!
தமிழனுக்கு எதிராக தடை போட்டாய்!
முடிந்தது உன் ஆட்சி!
மடிந்தது உன் சூழ்ச்சி!

அரசியல் பிழைத்தோர்க்கு அறமே கூற்றெனும் நீதியும் நிலைக்கட்டும்!
அடிவயிறு எரிகின்ற அன்னையரின் வெப்பம் உனை
அப்படியே பொசுக்கட்டும்!
ஆதித்தமிழினம் அகிலத்தை ஆளும்!
அடிமை விலங்குகள் துகள்களாய் உடையும்!
அன்னியன் ஆதிக்கம் அடியோடு ஒழியும்!
அன்பெனும் ஒரு குடையுள் அகிலமே திரளும்!

சுதந்திரக்காற்று பரவட்டும் எங்கனும்
சுதந்திரக்காற்று பரவட்டும் எங்கனும் - இது
சத்தியம்! சத்தியம்! சத்தியம்!

திவாகரன்,தம்பிரான் தோழர்

Thanks To Thivakaran....

Blood Donations - FAQ

Blood Donation Frequently Asked Questions


1. What are the minimum requirements to become a blood donor?

You should be at least 18 years old and less than 60 years, a minimum of 45Kg, and in good health with a minimum hemoglobin level of 12.5.

2. Will donating blood hurt?

You may feel a slight pain in the beginning (at the time of pricking) for a couple of seconds, but there should be no discomfort during the donation.

3. Why are there often blood shortages?

Most blood centers try to maintain an optimum inventory level. Due to unpredictable demands (for rare blood groups like RH negative) from trauma incidents blood supply can drop. During college holidays and during the busy year-end work in industries there can be a shortage of voluntary donors.

4. Can I get AIDS from donating blood?

No. There is no risk of contracting AIDS or any other disease through the donation process. Each collection kit is sterile, pre-packaged and used only once.

5. Do I have enough blood in my body to donate?

Yes. The body contains 5 to 6L of blood. Your whole blood donation is approximately 350ml or 450ml.

6. How much blood is taken?

For a whole blood donation, approximately 350ml is taken if you weigh more than 45kg but less than 55kg. If you weigh more than 55kg, 450ml of blood is collected.

7. How much time does it take for my body to replace the blood that I donated?

Not long at all. The volume of fluids will adjust within a few hours of your donation. The red blood cells will be replaced within a few weeks.

8. How often may I donate?

You may donate whole blood once every 3 months, which allows plenty of time for your red cells to be replenished. Platelet (aphaeresis) donors may donate more frequently -- as often as once every seven days and up to 24 times per year. This is because the body replenishes platelets and plasma more quickly than red cells. Platelets will return to normal levels within about 72 hours of donating. Plasma (the liquid portion of your blood) will return to normal levels within a couple of days. Red blood cells (the oxygen-carrying cells) will take approximately two weeks to reach their normal levels.

9. How long until my blood is used?

Most blood donations are processed and available for use within 48 hours.

10. Does donated blood stay on the shelf indefinitely until it is used?

No. Each unit of whole blood normally is separated into several components.

• Red blood cells may be stored under refrigeration for a maximum of 35 days. Red cells carry oxygen and are used to treat anemia. 
  
• Platelets are important in the control of bleeding and are generally used in patients with dengue fever, leukemia and other forms of cancer. Platelets are stored at room temperature and may be kept for a maximum of 5 days. 
  
• Fresh frozen plasma, used to control bleeding due to low levels of some clotting factors, is kept in a frozen state for usually up to one year. 
  
• Cryoprecipitate AHF, which contains only a few specific clotting factors, is made from fresh frozen plasma and may be stored frozen for up to one year. Granulocytes are sometimes used to fight infections. 
  

Other products manufactured from blood include albumin, immune globulin, specific immune globulins, and clotting factor concentrates. Commercial manufacturers commonly produce these blood products.

11. Are the health history questions necessary every time I donate?

To ensure the safest of the donor and the patent, all donors must be asked all the screening questions at each donation. The Drug controller requires that all blood centers conform to this practice.

12. What is the most common blood type?

The approximate distribution of blood types in our blood banking experience is as follows. Distribution may be different for specific racial and ethnic groups:

• O Rh-positive --- 38 percent 
  
• O Rh-negative --- 2.25 percent 
  
• A Rh-positive --- 21.65 percent 
  
• A Rh-negative --- 1.45 percent
  
• B Rh-positive --- 28.51 percent
  
• B Rh-negative --- 1.78percent 
  
• AB Rh-positive --- 6.7 percent 
  
• AB Rh-negative --- 0 .29 percent 
  

In an emergency, anyone can receive type O red blood cells, and type AB individuals can receive red blood cells of any ABO type. Therefore, people with type O blood are known as “universal donors,” and those with type AB blood are known as “universal recipients.” In addition, AB plasma donors can give to all blood types.

13. Is there such thing as artificial blood?

Scientists have yet to find a successful substitute for human blood. This is why blood donors are so vital to the lives of those who are in need of blood.

14. What fees are associated with blood?

While donated blood is free, there are significant costs associated with collecting, testing, preparing components, labeling, storing and shipping blood; recruiting and educating donors; and quality assurance. As a result, processing fees are charged to recover costs. Processing fees for individual blood components vary considerably. Processing fees for one specific component also may vary in different geographic regions. Hospitals charge for any additional testing that may be required, such as the cross match, as well as for the administration of the blood.

15. Is there anything I should do before I donate?

Be sure to eat well at your regular mealtimes and drink plenty of fluids.

16. What does the term “donor deferral” mean?

Individuals disqualified from donating blood are known as "deferred" donors. A prospective donor may be deferred at any point during the collection and testing process. Whether or not a person is deferred temporarily or permanently will depend on the specific reason for disqualification (e.g., a person may be deferred temporarily because of anemia, a condition that is usually reversible).

If a person is to be deferred, his or her name is entered into a list of deferred donors maintained by the blood center, often known as the "deferral registry." If a deferred donor attempts to give blood before the end of the deferral period, the donor might be harming him selves or the patent. Once the reason for the deferral no longer exists and the temporary deferral period has lapsed, the donor may return to blood donation after consulting the doctor.

Those who may be deferred include:

• Anyone who has ever used intravenous drugs (illegal IV drugs) 
  
• Men who have had unsafe sexual contact with other men. 
  
• Anyone who has abnormal bleeding disorders
  
• Anyone with a positive test for HIV (AIDS virus), Hepatitis B or C, Syphilis. 
  
• Men and women who have engaged in sex for money or drugs 
  
• Anyone who has had hepatitis or close contact with a person with jaundice 
  
• Anyone any disease related to kidney, liver, thyroid, heart 
  
• Anyone who has taken Tegison for psoriasis 
  
• Anyone who has epilepsy 
  
• Anyone who is insulin dependent diabetes 
  
• Anyone who has any of the conditions listed in the donor questionnaire 
  

17. If I was deferred once before, am I still ineligible to donate?

If your deferral is of a permanent nature, you will be informed. Otherwise, the deferral time depends upon the reason for deferral. Prior to each donation, you will be given a questioner and medical interview. At that time, it will be determined if you are eligible to donate blood on that particular day.

18. If I just received a flu shot, can I donate blood?

Yes. There is no waiting period to donate after receiving a flu shot.

19. If I have a cold or the flu, can I donate blood?

In order to donate, blood centers require that you be in generally good health (symptom-free) and recommend that you are feeling well.

20. Can I still donate if I have high blood pressure?

Yes, if your blood pressure in under control and within the limits set in the donation guidelines.

21. What if I'm taking aspirin or medication prescribed by my doctor?

Aspirin and ibuprofen will not affect a whole blood donation. Aphaeresis platelet donors, however, must not take aspirin or aspirin products 36 hours prior to donation. Many other medications are acceptable. It is recommended that you contact the doctor at the campsite to inquire about any medications you are taking.

22. What if I have anemia?

You cannot give blood if you have anemia. However, this can often be a temporary condition. Your hemoglobin will be tested before you donate to make sure it is at an acceptable level.

23. How can I increase my iron level?

Donors may be deferred from donating due to a low hemoglobin (iron) level. This restriction is for the safety of the donor and ensures that after donation, the donor's hemoglobin level will still be within the normal range for a healthy adult. Since hemoglobin levels can fluctuate daily, a deferral for a low hemoglobin level does not mean a donor is anemic. A donor may help increase his or her hemoglobin levels by eating foods high in iron such as red meat, dark green vegetables and raisins or by taking a multivitamin that contains iron.

24. How long will the actual donation process take?

The actual donation takes about 5-10 minutes. The entire donation process, from registration to post-donation refreshments, takes about half an hour to one hour.

25. What types of tests are performed on donated blood?

After blood is drawn, it is tested for ABO group (blood type) and RH type (positive or negative), as well as for any unexpected red blood cell antibodies that may cause problems for the recipient. Screening tests performed are listed below:

• Hepatitis B surface antigen (HbsAg)
  
• Malaria
  
• Hepatitis C virus antibody (anti - HCV)
  
• HIV-1 and HIV-2 antibody (anti-HIV-1 and anti-HIV-2)
  
• Serologic test for syphilis
  
• Nucleic Acid Amplification Testing (NAT)(optional) 
  

26. Who cannot donate blood ?

Female donors cannot donate blood……

• During pregnancy
  
• After delivery for one year
  
• When lactating 
  
• During menstrual period and for 7 days therafter
  

Male donors cannot donate blood……

• If cosumed Alcohol in the previous 24 hours
  

27. How will I feel after I donate?

Most people feel great after giving blood. If you feel any abnormal symptoms, let a staff member at the blood donation center or blood drive know. You should avoid lifting heavy objects or strenuous exercise for the next 24 hours; otherwise you can resume full activity as long as you feel well.

28. Where can I donate blood?

You can donate at any voluntary blood bank they will be very happy to receive your donation or at the blood donation camps happening near your office or house.

29. What can you do if you aren't eligible to donate?

While a given individual may be unable to donate, he or she may be able to recruit a suitable donor. Blood banks are always in need of volunteers to assist at blood draws or to organize mobile blood drives. In addition, monetary donations are always welcome to help ensure that blood banks can continue to provide safe blood to those in need.

Once an Insurgent now a president......Eelam struggle

please do have a look at the second part of this video...it gives the clear idea of "How the language has changed globally"...once an insurgent now a president accepts the change in language and how he effectively uses it now.

He once fought against disappearances and now the very thing his government is doing....

UGLY face of WAR

I am reproducing the Article that i happen to read from "Los angels times"....brings forth the other side of "Glorious victories" sinhala Govt is talking about....its really disheartening to know, how these ordinary citizens are misled by chauvinistic Lankan government....May all these souls lost in this ruthless WAR may R.I.P.

A military surge brings predictions of defeat for Tamil Tiger separatists. But many missing are among the casualties of the quarter-century conflict, and there could be more.

By Mark Magnier 
February 22, 2009

Reporting from Kuliyapitiya, Sri Lanka -- The white tattered strips line the main road to Kuliyapitiya, hanging off telephone poles and fence posts, each one signifying another funeral, another loss, another hole punched in the heart of a family. A few miles away, in the center of town, ribbons of another sort decorate the chest of a commando at a recruiting post working to impress a group of teenage boys. 

A recent surge by the Sri Lankan army, boosted by an aggressive expansion of its forces, has prompted the government to predict that victory is just around the corner in its 25-year war with the Tamil Tiger rebels who have sought to carve out a homeland in the north and east of this island nation.

Amid the rising euphoria, however, some question whether these hardened fighters will go away that easily, whether the human toll will really end, whether the white ribbons will stop fluttering at every turn.

Sri Lanka has paid a huge price, in economic loss, social and political strain, destroyed infrastructure and human lives, for its long civil war. Almost everyone in this nation of 20 million has been touched. 

But it's the rice- and coconut-growing areas such as Kuliyapitiya district with its 150,000 population that have paid the highest toll. The government's all-volunteer army has found fertile ground for recruiting in rural areas where job prospects are limited and the army offers adventure, a uniform and a decent paycheck of about $200 a month. "Join the winning side," says a nationwide radio advertisement.

Recently, funerals in these parts have been running about two or three a week, said Chandana Bulathsinhala, an aide to the local opposition lawmaker, adding steadily, relentlessly, to the area's estimated 5,000 casualties since the war's inception -- a staggering one in 30 people. 

Bulathsinhala estimates that 99% of the recruits sign up for economic reasons, with many schoolchildren now wanting to be soldiers rather than doctors or lawyers.

"War is always cruel, but the media has promoted good war news, so more people are encouraged to join," he said.

As families in the community confront the human toll, the war machine continues to draw in new recruits. At the Kuliyapitiya Urban Council complex in town, a bus ringed with loudspeakers and posters of fighting men lures new enthusiasts.

"When you come to the interview, bring your stuff and be ready to go," advises a nearby poster showing a soldier in a Rambo-style pose. 

A few miles away, Kusuma Gunawardana sits on a hard bed trying to make sense of it all, a cat curled at her side, tears running down her worn face. Her son, a soldier in the Sri Lankan army, has been missing since mid-January. Nationwide, the missing number in the thousands, the result of desertions, front lines that have shifted repeatedly and dense jungle that can decompose a body in rapid order.

Nor is she sure she can believe what the government news channels say. Her older son, also in the army, told her the situation is often significantly different from the rosy images beamed on the channels. She just wants her family back. "I can't think about what happened to my son," she said. "I believe he's still alive."

Down the road, Jayantha Perera, 33, has doubts about a quick end to the war, but for different reasons. It's been going on so long that to him the wrapping-up seems too fantastic. As he talks in a living room decorated with a military calendar and the family's foot-powered sewing machine, he remembers the pride he felt when his older brother Samantha left for the war. 

Samantha hasn't been heard from in more than a decade and is presumed dead, one of the 4,000 soldiers and 12,000 Sri Lankan civilians and fighters with the Liberation Tigers of Tamil Eelam missing in the war, according to estimates by the Assn. of War Affected Women, a civic group based in the city of Kandy.

As he talks, Perera's aging father suddenly erupts into a wail of grief. It happens two or three times a day, Perera says; he's been on a downward slide since his son's disappearance. The family no longer keeps pictures of Samantha around, except for one fading shot of his regiment, to avoid upsetting his father even more. 

Farther down the back roads of the community, posters glorify those who died as placards urge citizens to donate blood, using pictures of neighbors who have already signed up and shipped out as an incentive. "Brother you have not died, you bloom as a flower among us," reads a poster marking the death of a commando who died recently at Elephant Pass. 

A few feet from the commando with a chestful of ribbons, Koolitha Manchanayaka, 19, waits by the recruiting bus talking to friends after signing up. The teenager is accompanied by his father and a cousin and is ready to fulfill a dream he's had since he was 17. 

His parents were reluctant to let him go, he said, but he eventually persuaded them after promising to be careful. For added security, he wears a pirith cord, a string worn around the wrist, blessed by monks at a nearby Buddhist temple.

Sure, there is a risk that he will be captured or killed, he said. "It could happen to anyone, but I'm not scared," he said, his eyes alight with excitement. "This is the right time to go. If I'm not involved at this decisive time, there's no point."

The military added 40,000 recruits in each of the last two years, said Brig. Udaya Nanayakkara, a military spokesman, to reach the current 180,000 level for the armed forces.

Those with missing family members receive a death settlement after one year of about $750 for single soldiers and $1,500 for married, along with other pension and insurance payouts.

Laborer K.G. Salen Fernando, 63, of Galkapuyaya village, said his family didn't receive anything from the government when his son disappeared 17 years ago.

A decade or so back, the family finally conceded that their boy wasn't coming back, he said. But without ever seeing his body, the realization was very difficult to accept. "He died for the sake of the country, so I'm proud," the father said, through a toothless jaw. "But they didn't even give us 5 cents. We'd be happy if they paid us something."

Visaka Dharmadasa, the founder of the Assn. of War Affected Women, said the disappearance of one of her sons eight years ago was the catalyst for starting the group, which aims to make the government and the International Committee of the Red Cross more accountable on MIA issues. 

The association now numbers 2,000 members. Even though it's been nearly a decade since she last saw her missing son, she said she still waits expectantly. "There's always hope," she said. "It's not going to help anyone when you deny the existence of a person."

Gunawardana's agony is still fresh, as she reflects on Tamil mothers on the other side who must be experiencing some of the same pain.

"In the north, they're going through the same suffering we have," she said. "We are running out of boys in this country. We don't need a war with the north to lose more children."

Courtesy : LosAngels times  Reach Author : mark.magnier@latimes.com

The cost of war and the price of Victory

I happened to read an article in Telegraph.

Find the link below, it is an interview with managala samaweera, a dissent raising voice against pakses.


The cost of war and the price of Victory

My comments in telegraph :

Thanks peter for coming up with this article...
I recently called my aunt in Mannar, she says they are unaware of whats happening in SL..coz of entire MEDIA black-out.

One must understand the actual intend of SL Govt..

Systematically, they trying to destabilize instutitions either by issuing direct threats or intimidating them.

If a govt could issue threat to Foreigners, diplomats and INGOs, even denying UN to setup its office, threatening ICRC of dire consequences if its presence in vanni is found....what do you call this?

International community still wants evidence to raise its voice...For UN, the news is very minimal to act upon it...UN Secretary General endorses the Action of SL president based on the assurances he is giving.

What happened to all the INTERNATIONAL PACTS?. who first torn into pieces?. Why International community keeps its mouth shut when all that happened?

When there is clear evidence of Mass killings and systemic and systematic Genocide..there is nobody to raise their concern...

I know, the Entire world would come once everything been done and no one living in vanni.

If we go by SL Govts statements made about number of LTTE present in vanni...one would surely raise a question...how LTTE being in hundreds could manage this huge number of stranded people in vanni?. Even if they are armed, whats the possibility of holding them back? getting them moved along with them while they retreated from kili to mullai to puthukudiyiruppu...

Oh !! Is there no genuine intellectual who could raise it to the world to hear?.

We all know LTTE is outnumbered by SLA..and why should they bomb every inch of vanni?. Can't this "so called" world's best army as boasted by SL Govt, could blow them away with their mighty army in a jiffy?. Why should they resort to bombing of civilians?.

What more clear evident needed to take action against Srilankan top executives, when Defence Secretary openly justifies "bombing of hospital as legitimate target"...what more evidence the WORLD wants to take action...

Its really frustrating to LIVE begging these eunuchs (UN,INDIA,co-chairs) to take action...

What you want us to Call THIS? - photos attached

Viewers Discretion is advised.

What they want us to call this? (they- India, co-chairs , US , UK, International communicty)

Even after seeing all this, do we sit back and still think of what we must be doing?

இனப்பகை உருவாகும்?

இனப்பகை உருவாகும்?

சிங்கள அரசு தமிழீழத்தில் நடத்திவரும் இனப் படுகொலையைத் தடுத்து நிறுத்தக்கோரி, தமிழகத் தின் பல்வேறு பிரிவு மக்களும் பல வகையான போராட் டங்களின் மூலம் தங்கள் உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தி வருகின்றனர்.

அ.தி.மு.க., காங்கிரஸ் தவிர்த்துத் தமிழகத்தின் அனைத்துக் கட்சித் தலைவர்களும் ஒன்றுபட்டுப் போர்நிறுத்தம் கோரியதோடு மட்டுமின்றி, தமிழக சட்ட மன்றமே இது தொடர்பாக இரு முறை ஒருமனதாகத் தீர்மானம் நிறைவேற்றி அனுப்பியதுடன், தற்போது 'ஐயகோ' தீர்மானத்தையும் அனுப்பியிருக்கிறது!

இவ்வளவுக்குப் பின்னும், போர்நிறுத்தப் போக்கில் டெல்லி அரசு எந்த நடவடிக்கையும் மேற் கொள்ளவில்லை; சிங்கள அரசுக்கு அளித்துவந்த ராணுவ உதவிகளையும் படைப் பயிற்சிகளையும் நிறுத்த வில்லை.

இதற்குக் காரணம், டெல்லி அரசின் அயலுறவுக் கொள்கையும் அது சார்ந்த இலங்கையுடனான இந்திய அரசின் அணுகுமுறையும்தான். இந்த அணுகுமுறையை மாற்றியமைக்கக் கூடிய வகையில் தமிழக அரசியல் கட்சிகள் ஒற்றுமையின்றித் தங்களுக்குள்ளே போட்டி போட்டுக்கொண்டு டெல்லி அரசுக்குக் காவடி தூக்குவது என்பது பலரும் அறிந்த செய்தி.

இதனால்தான் போரை நிறுத்த முன்வராத டெல்லி அரசு, வாரக்கட்டளை போல் தமிழக மீனவர்கள் சிங்களக் கடற்படையால் சுட்டுக் கொல்லப்படும்போது, அவர்களைக் காப்பாற்ற முயற்சிக்கவில்லை!

மொத்தத்தில், தன் சொந்த நாட்டில் உள்ள ஆறரை கோடித் தமிழர்களைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல்... அவர் களுடைய உணர்வுகளை மதிக்காமல்... தன் ஆதிக்க நலனுக்காக அண்டை நாட்டில் உள்ள ஒன்றரை கோடி சிங்களவருக்கு அடியாள் சேவகம் செய்வதையே தன் கொள்கையாகக்கொண்டு இயங்கி வருகிறது டெல்லி அரசு.

இப்படிப்பட்ட சூழலில் தமிழக மக்களின் மனநிலை, அவர்களின் கொதிநிலை எப்படிப்பட்டதாக இருக்கும்... இருக்கிறது?

ஊர் உலகமெல்லாம் இதுபோன்று உரிமைகளுக்காகப் போராடிய மக்களுக்கு நாம் எவ்வளவோ உதவினோம். ஆனால், நம் கண்ணெதிரில் கூப்பிடு தூரத்தில் வதை படும் தொப்புள்கொடி உறவுகளுக்கு எந்த வகையிலும் உதவி செய்ய முடியாமல் கைகளும் கட்டப்பட்டு, வாய்ப்பூட்டும் போடப்பட்டவர்களாக இருக்கிறோமே என்கிற ஆதங்கம், வேதனை தமிழக மக்களிடையே நிலவுகிறது.

போராடும் மக்களுக்கு, டெல்லி அரசு தானாகவும் எதுவும் செய்யாமல்... தங்களையும் எதுவும் செய்ய விடாமல்... சிங்கள அரசின் கொலை பாதகச் செய லுக்குத் துணை போகிறதே என்கிற மனக்குமுறலும், இம்மனக்குமுறலில் தமிழகம் இறையாண்மை மிக்க ஒரு தேசமாக, தனக்கென்று சுதந்திரமான அரசமைப்புச் சட்டமும் படையும்கொண்ட ஒரு நாடாக இருந்திருந்தால், இந்நேரம் ஈழ மக்களுக்கு நம் விருப்பம் போல் உதவலாமே... தமிழக மீனவர்களையும் காப்பாற்றலாமே என்கிற ஆதங்கமும் ஏற்பட்டுள்ளது.

எனவே, டெல்லி அரசு இதை கவனத்தில்கொண்டு சும்மா மேம்போக்காக இதை 'தேசத்துரோகம்', 'பிரிவினை வாதம்' என்று குற்றம்சாட்ட முயலாமல்... இதற்கான வித்து எது, எங்கிருந்து இவ்வுணர்வுகள் உதிக்கின்றன என்பதைக் கண்டறிந்து, அதைக் களைய முற்படவேண்டும் என்பதே நம் வேண்டுகோள்.

இலங்கை இனவெறி அரசை முழு மூச்சோடு ஆதரிக் கும் இந்தியா, இலங்கையில் ஈழத்தின் வரலாற்றைச் சற்றுப் பின்னோக்கிப் பார்த்து, சில செய்திகளைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். 1948-ல் அதிகாரம் கைக்கு வரப்பெற்ற சிங்களர்கள் படிப்படியான நடவடிக்கைகள் மூலம் தமிழின ஒடுக்குமுறையை மேற்கொண்டு, 1970-ல் தரப்படுத்தல் திட்டம் கொண்டுவந்து தமிழக இளைஞர்களின் கல்வி, வேலைவாய்ப்பைப் பறித்தபோது தொடங்கப்பட்டதுதான் 'தமிழ் மாணவர் பேரவை.'

அவ்வமைப்பு அமைதி வழியில் நடத்திய பல போராட் டங்களை சிங்கள அரசு ஆயுதப்படை கொண்டு குரூரமாக ஒடுக்கியதன் விளைவாக, அம்மாணவர்களிலிருந்து பதிலுக்கு ஆயுதம் ஏந்திப் போராடுவதைத் தவிர தங்களுக்கு வேறு வழியில்லை என்கிற முடிவில் தோற்றம் பெற்றவைதான் போராளி அமைப்புகள்.

இன்று அப்போராளிகள் அமைப்பை ஒடுக்க இலங்கை அரசுக்கு டெல்லி அரசு உதவலாம். தற்காலிகமாக அதில் வெற்றியும் பெறலாம். ஆனால் போராளிகளை, போராட்ட உணர்வை முற்றிலுமாக ஒழித்துவிட முடியாது என்பது தெளிவு. காரணம், போராட்டங்களுக்கான புறக்காரணங்கள் நிலவும் வரை... அது ஏதாவதொரு வடிவில் மீண்டும் மீண்டும் புத்துயிர் பெற்று எழும், தொடரும் என்பதே அறிவியல்.

எனவே, தமிழீழ விடுதலைப் போராட் டத்தை முற்றாக அழித்தொழித்துவிட முடியாது. இந்திய அரசு இன்று இலங்கை அரசுக்குச் செய்துவரும் உதவிகளுக்காக, இலங்கை அரசு என்றென் றைக்கும் டெல்லிக்கு விசுவாசமாகவே இருந்து விடாது. மாறாக, அது எப்போது வேண்டுமானாலும் பாகிஸ் தானோடோ, சீனாவோடோ கைகோத்து இந்தியாவை எதிர்க்கும் என்பதையும் டெல்லி ஆட்சியாளர்கள் புரிந்து கொள்ளவேண்டும்.

டெல்லி அரசின் மெத்தனப் போக்கால், 'தமிழகமும் தமிழக மக்களும் இந்தியாவின் ஓர் அங்கமா இல்லையா? நம் உணர்வுகளை மதிக்காமல் டெல்லி ஏன் இப்படி இனப் பகையோடு நடந்துகொள்கிறது? ஒருவேளை தமிழகமோ, தமிழர்களோ இந்தியாவில் வேண்டாம் என்று டெல்லி அரசு கருதுகிறதா?' என்பது போன்ற சந்தேகங்களும் இப்போது தமிழ் மக்களிடையே எழுந்திருப்பதை ஆட்சியாளர்கள் உணரவேண்டும்.

'பிற மாநில மக்களுக்கெல்லாம் ஏதாவது பாதிப்பு என்றால் உடனுக்குடன் தலையிடும் டெல்லி, தமிழர் பிரச்னை என்றால் மட்டும் - அது நதிநீர்ப் பிரச்னையோ வேறு எதுவோ - மெத்தனமாக இருக்கிறதே... அல்லது எதிராகவே செயல்படுகிறதே' என்கிற எண்ணம் தமிழக மக்கள் மத்தியில் ஆழமாக வேரூன்றியுள்ளது.

இந்த உணர்வை அலட்சியப்படுத்தினால், காலப்போக்கில் இது, டெல்லி அரசின்பால் என்றென் றைக்கும் மாறாத, காயம் ஆறினா லும் வடு மறையாத தீராத இனப்பகையை உருவாக்கிவிடும். இது தமிழர் களை டெல்லிக்கு எதிராகக் கோபாவேசத்தோடு களமிறங்கிப் போராடவைக்கும்.

இப்படிப்பட்ட போராட்டங்களை வன்முறை கொண்டு ஒடுக்கிவிடலாம் என்று அரசு நினைத்தால், அந்த எண்ணம் ஈடேறாது. ஈழத்தில் அமைதி வழியில் போராடிய மக்கள், சிங்கள ஆட்சியாளர்கள் அவிழ்த்து விட்ட அடக்குமுறைக்கு எதிராக ஆயுதம் ஏந்தும் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டதைப் போல் தமிழர்களும் தள்ளப்படமாட்டார்கள் என்பதற்கு எந்த உத்தரவாதமும் இல்லை.

எனவே, சாரமாக டெல்லிக்கு நாம் உணர்த்த விரும்புவது இதுதான்.

1. டெல்லி ஆட்சியாளர்கள் சிங்கள அரசுக்குத் தொடர்ந்து உதவி, தமிழக மக்களைப் புறக்கணித் தால்... நாளை தமிழக மக்கள் டெல்லியைப் புறக்கணிப் பார்கள்.

2. டெல்லி அரசு தமிழீழத்தில் சிங்கள அரசுக்கு ஆதரவளித்துப் போராளிகளை ஒடுக்க முயன்றால், நாளை தமிழகத்திலும் அது போன்ற போராளிகள் உருவாகித் தங்களுக்குள் ஒன்றிணைய முயல்வார்கள்.

3. டெல்லி அரசு இன்று இலங்கை இறையாண் மையைப் பற்றிக் கவலைப்பட்டால், நாளை இந்திய இறையாண்மை கேள்விக்குள்ளாக்கப்படும் நிலை உருவாகும்.

இது ஏதோ மிரட்டலோ அச்சுறுத்தலோ மேடைப் பேச்சுகளில் கைதட்டல்களுக்காக முழங்கப்படும் வீர வசனங்களோ அல்ல. இது ஓர் அறிவியல் கோட்பாடு. உண்மை. அந்த வகையில் இது, இந்திய ஆட்சியாளர்களுக்கான அறிவுறுத்தல்.

இந்த உண்மையை ஆட்சியாளர்கள் உணரவேண்டும். ஏற்கெனவே வடக்கே காஷ்மீர், வடகிழக்கே நாகாலாந்து, மணிப்பூர், அஸ்ஸாம், மிசோராம், திரிபுரா முதலானவை டெல்லிக்குத் தலைவலியாக இருந்துவருகின்றன. அந்த வரிசையில் தமிழகமும் ஒரு தலைவலியாக மாறவேண்டுமா என்பதை, ஆட்சியாளர்கள் சிந்திக்கவேண்டும். இலங்கையில் ஈழம் போல், இந்தியாவிலும் ஒரு தமிழகம் உருவாவதைத் தடுக்க டெல்லி உடனடியாகப் போர்நிறுத்த நடவடிக்கையை மேற்கொள்ளவேண்டும்!

நன்றி : ஜூனியர் விகடன் - 15.02.2009